หมวดหมู่: Uncategorized

นักวิจัยที่ RAND Corp. และมหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียลอสแองเจลิส (UCLA) กล่าวว่ามันแสดงให้เห็นว่าระบบการดูแลสุขภาพจำเป็นต้องดำเนินการเพื่อปรับปรุงบัตรประจำตัวของแพทย์ปฐมภูมิและการรักษาโรคที่เกี่ยวข้องกับอายุเช่นสมองเสื่อม ภาวะกลั้นปัสสาวะไม่อยู่ในผู้มีอายุ 65 ปีขึ้นไป
การศึกษาผู้ป่วยสูงอายุที่มีความเสี่ยง 420 คนซึ่งปรากฏในฉบับเดือนพฤศจิกายน 4 ของ พงศาวดารอายุรศาสตร์ ยังบ่งชี้ว่าผู้สูงอายุและครอบครัวของพวกเขาจะต้องได้รับข้อมูลที่ดีขึ้นเกี่ยวกับการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุเพื่อให้แน่ใจว่าผู้สูงอายุ ผู้ป่วยได้รับการดูแลที่เหมาะสม
การใช้ตัวชี้วัดคุณภาพการดูแลสุขภาพที่พัฒนาโดยโครงการประเมินผู้สูงอายุที่อ่อนแอผู้ดูแลประเมินสภาพทางการแพทย์ที่คำนึงถึงการดูแลทางการแพทย์ส่วนใหญ่ทุกรูปแบบที่ได้รับจากผู้ป่วยสูงอายุ
สำหรับเงื่อนไขเหล่านี้ส่วนใหญ่คุณภาพของการดูแลสุขภาพยังไม่เพียงพอ ต่อไปนี้เป็นตัวอย่างของเงื่อนไขทางการแพทย์ที่ผู้ป่วยสูงอายุที่มีความเสี่ยงได้รับการดูแลที่แนะนำเพียงร้อยละของเวลา:

• เงื่อนไขทางการแพทย์ทั่วไป: โรคหัวใจขาดเลือด, 55 เปอร์เซ็นต์; โรคปอดบวม 49 เปอร์เซ็นต์; โรคซึมเศร้าร้อยละ 31 โรคข้อเข่าเสื่อมร้อยละ 31
• ภาวะผู้สูงอายุ: ภาวะทุพโภชนาการ 47 เปอร์เซ็นต์; แผลกดทับร้อยละ 41 ภาวะสมองเสื่อมร้อยละ 35 ความผิดปกติของการตกและการเคลื่อนที่ 34 เปอร์เซ็นต์ ภาวะกลั้นปัสสาวะไม่, 29 เปอร์เซ็นต์; การดูแลเมื่อหมดอายุการใช้ชีวิต 9 เปอร์เซ็นต์

ผู้เชี่ยวชาญเรียกว่า “การเลือกการกลายพันธุ์แบบเลือกไม่ได้” การพูดที่ไม่สามารถพูดได้นั้นไม่ใช่ทางเลือกสำหรับเด็กเหล่านี้ผู้เชี่ยวชาญกล่าว

“มันอธิบายได้ดีที่สุดว่าเป็นความหวาดกลัวในการพูดคุย” อลิสันวินบินเจนที่ปรึกษาของนักบำบัดการพูดและภาษาของราชวิทยาลัยในอังกฤษและผู้เขียนคู่มือทรัพยากรเกี่ยวกับเงื่อนไขดังกล่าว

มันมักจะสอดคล้องและคาดเดาได้ด้วยความตื่นตระหนกชัดเจนความมั่นคงและจ้องมองเมื่อเด็กคาดว่าจะพูดออกไปจากเขตความสะดวกสบายของพวกเขา Wintgens อธิบาย ในทางตรงกันข้าม “ความประหม่านั้นเบากว่าและทั่วไปกว่ามากขึ้นเช่นการที่จะอุ่นเครื่องช้า” เธอกล่าวเสริม

เด็กคนใดก็ตามที่มีการกลายพันธุ์ที่เลือกอาจจะสามารถพูดได้อย่างง่ายดายที่บ้าน แต่ในสถานการณ์อื่น ๆ จะกลายเป็นเงียบและยังปรากฏ “แช่แข็ง” เมื่อ

คาดว่าจะคุย

ตามข้อมูลการคัดเลือก Mutism และสมาคมวิจัยอาการมักจะเริ่มก่อนอายุ 5 แต่อาจจะไม่มีใครสังเกตจนกว่าเด็กจะเริ่ม

โรงเรียนหรือเริ่มกิจกรรมอื่น ๆ นอกครอบครัว

 

“ โดยส่วนตัวฉันคิดว่ามันจะดีกว่าถ้ามันจะถูกเรียกว่า ‘การกลายพันธุ์ของสถานการณ์” Wintgens กล่าว มันเรียกว่าเลือกเธออธิบายเพราะนั่นเป็นศัพท์แสงทางการแพทย์สำหรับ “เกิดขึ้นเฉพาะในบางสถานการณ์” แต่คำนี้เป็นปัญหาเพราะมัน “ยังหมายถึงการเลือกเพราะวิธีที่เราใช้คำที่เลือกในการพูดทุกวัน”

การคัดเลือกการกลายพันธุ์เป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นสามเท่าในเด็กที่พูดได้สองภาษา Wintgens กล่าวและนั่นอาจเป็น “เพราะพวกเขาลังเลและมีสติในการพูดคุยและอาจมีความเครียดมากขึ้นในชีวิต”

นอกจากจะเป็นอุปสรรคต่อการสื่อสารแล้วการไร้ความสามารถในการพูดนี้ยังรบกวนการเรียนรู้ของเด็กอีกด้วย

 

แม้ว่าสภาพแวดล้อมอาจไม่คุ้นเคยสำหรับคนจำนวนมาก แต่มันได้รวมอยู่ในคู่มือการวินิจฉัยมาตรฐานที่แพทย์ใช้ในการวินิจฉัยโรคทางจิต รุ่นล่าสุดของการผ่าเหล่าเลือกด้วยตนเองนั้นจัดว่าเป็นเงื่อนไขที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวล

คุณสมบัติอีกอย่างหนึ่งของการกลายพันธุ์ที่เลือกคือมันสามารถ “ร่วมเกิด” กับเงื่อนไขอื่น ๆ เช่นความผิดปกติของคลื่นความถี่ออทิสติกและเงื่อนไขอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวล

มีกี่คนที่ยากที่จะปักหมุดลงตามข้อมูลของ Wintgens “ มันถูกซ่อนไว้มันไม่ถาวรและ [มัน] ขึ้นอยู่กับเกณฑ์ที่ใช้” เธอกล่าวและอาจเพิ่มขึ้นเพราะ “ความเครียดในชีวิตมากขึ้น” ผู้หญิงมากกว่าเด็กผู้ชายเล็กน้อยพัฒนาสภาพและไม่มีใครรู้ว่ามีผู้ใหญ่กี่คนเธอเสริม

ผู้คนไม่ได้เติบโตออกมาจากมัน Wintgens กล่าว

“ ครอบครัวของพวกเขาบางคนหรือเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนที่ให้การสนับสนุนอาจพบว่าพวกเขามีวิธีจัดการกับเรื่องนี้ แต่คนอื่น ๆ หากเหลือ [คนเดียว] อาจติดขัดมาก” เธอกล่าว “มีผลกระทบระยะยาวอย่างมากสำหรับความผาสุกทางสังคมจิตใจและการศึกษาของเด็ก”

การแทรกแซงก่อนมีความสำคัญ Wintgens กล่าว การแทรกแซงควรเกี่ยวข้องกับเด็กผู้ปกครองและโรงเรียนโดยให้ความสำคัญกับการสร้างสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมและการเคลื่อนไหว “ในขั้นตอนเล็ก ๆ ” เธอกล่าว เด็กและวัยรุ่นที่มีอายุมากกว่าอาจได้รับประโยชน์จากโปรแกรมการสัมผัสที่เพิ่มขึ้นและการเพิ่มความเข้าใจเกี่ยวกับความวิตกกังวลและเผชิญกับความกลัวเธอกล่าวเสริม

สิ่งสำคัญอย่างยิ่งที่ Wintgens กล่าวคือต้องมี “ผู้ปฏิบัติงานหลักหรือนักบำบัดที่เข้าใจการผ่าเหล่าแบบเลือกและมีความสัมพันธ์ที่ไว้วางใจกับเด็กวัยรุ่นหรือผู้ใหญ่” ที่มีความผิดปกติ

ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนสิวของวัยรุ่นมักคลายลงเพราะพวกเขามีความเครียดน้อยลงและมีแสงแดดมากขึ้น แต่ตอนนี้พวกเขากลับมาโรงเรียนแล้ว เขาเป็นแพทย์ผิวหนังที่ Penn State Health Medical Group
“ วัยรุ่นมักรู้สึกโดดเดี่ยวในความทุกข์ทรมานจากสิวที่น่าอับอาย” ชุปป์กล่าวในการแถลงข่าวข่าวของเพนน์สเตต
“ เนื่องจากสิวเกิดจากระดับฮอร์โมนเป็นหลักสภาพมักจะเริ่มที่วัยแรกรุ่นและล้างขึ้นในช่วงปลายยุค 20” เขากล่าวเสริม “ผู้หญิงมีความอ่อนไหวมากกว่าเด็กผู้ชายถึงสิวที่เกี่ยวกับฮอร์โมน”
สำหรับวัยรุ่นที่มีสิวไม่รุนแรงขั้นตอนแรกคือลองใช้ครีมเจลหรือโลชั่นที่มีขายตามเคาน์เตอร์โดยตรงกับบริเวณที่ได้รับผลกระทบ วัยรุ่นที่มีสภาพผิวอื่น – เช่นกลากหรือสะเก็ดเงิน
– ควรปรึกษาแพทย์ก่อนใช้ยารักษาสิวที่มีขายตามร้าน Shupp แนะนำ
ยารักษาสิวที่พบได้บ่อยที่สุดมี:

• Benzoyl peroxide ที่ฆ่าเชื้อแบคทีเรียช่วยกำจัดน้ำมันส่วนเกินออกจากผิวและลดการอักเสบ
• กรดซาลิไซลิกซึ่งแห้งน้ำมันส่วนเกินและทำงานได้ดีที่สุดสำหรับสิวหัวดำและสิวหัวขาว
• Adapalene ซึ่งป้องกันการอุดตันของรูขุมขนและมีจำหน่ายที่เคาน์เตอร์ในความแข็งแกร่ง 0.1 เปอร์เซ็นต์
  “ หากยาที่ไม่ได้ผลนั้นไม่เพียงพอสำหรับการรักษาสิวถึงเวลาแล้วที่จะต้องปรึกษาหารือกับแพทย์ผิวหนังหรือแพทย์ประจำครอบครัว” Shupp
  ข้อเสนอแนะ
  การรักษาสิวตามใบสั่งแพทย์รวมถึง:
  • เรตินอยด์ที่แข็งแรงเช่น Retin-A สิ่งเหล่านี้เป็นหนึ่งในยารักษาที่มีประสิทธิภาพที่สุด แต่สามารถทำให้แห้งได้มากกว่าตัวเลือกที่ขายตามท้องตลาด
  • ยาปฏิชีวนะซึ่งสามารถรับประทานทางปากหรือผ่านเจลหรือครีมทาเพื่อฆ่าเชื้อแบคทีเรียส่วนเกิน ยาปฏิชีวนะเฉพาะที่มักจะรวมกับเบนโซอิลเปอร์ออกไซด์เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในขณะที่ลดความเสี่ยงของการดื้อยาปฏิชีวนะ
  • การรักษาด้วยฮอร์โมนซึ่งส่งผลต่อความสมดุลของฮอร์โมนที่ทำให้เกิดสิวและมักจะสั่งยาเสริมหรือยาปฏิชีวนะ ผู้หญิง
  • Isotretinoin (Accutane) เป็นวิตามินที่มีประสิทธิภาพที่ใช้ในการรักษาสิวที่รุนแรงซึ่งไม่ตอบสนองต่อยาอื่น ๆ ผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นรวมถึงการเกิดข้อบกพร่องดังนั้นสตรีวัยรุ่นและผู้ใหญ่ที่ทานยาทางปากนี้จะต้องผ่านการทดสอบการตั้งครรภ์รายเดือน

  อย่าใช้ยารักษาสิวที่กำหนดให้กับคนอื่น Shupp กล่าว
  นอกเหนือจากการรักษาแล้วยังมีอีกหลายสิ่งที่วัยรุ่นสามารถทำได้เพื่อลดการเกิดสิว
  ทำความสะอาดผิวที่ได้รับผลกระทบเบา ๆ วันละสองครั้ง หลีกเลี่ยงการขัดถูซึ่งสามารถทำลายผิวและทำให้ปัญหาสิวแย่ลง ห้ามใช้ผลิตภัณฑ์ที่มีฤทธิ์กัดกร่อน
  ใช้เครื่องสำอางที่ปราศจากน้ำมันครีมกันแดดมอยเจอร์ไรเซอร์และผลิตภัณฑ์สำหรับเส้นผม พวกเขากำลังระบุว่า “noncomedogenic”
  ให้มือและเส้นผมอยู่ห่างจากใบหน้าเพื่อลดการถ่ายโอนของน้ำมัน อย่าบีบสิว สิ่งนี้อาจทำให้เกิดแผลเป็นถาวร
  สภาพผิวที่พบบ่อยที่สุดในสหรัฐอเมริกานั้นพบว่าสิวมีจำนวนถึง 85% ของผู้ที่มีอายุระหว่าง 12 และ 24 ปีตามข้อมูลของ American Academy of Dermatology

ดังนั้นค้นหานักวิจัยในสหรัฐอเมริกาที่ตรวจสอบข้อมูลจากการสำรวจระดับชาติเมื่อปี 2545 ของวัยรุ่นรักต่างเพศมากกว่า 1,700 คนอายุระหว่าง 15 ถึง 19 ปี

มีการถกเถียงกันอย่างต่อเนื่องว่าการศึกษาเรื่องการเลิกบุหรี่อย่างเดียวหรือการสอนเพศศึกษาแบบองค์รวม (รวมถึงการสอนเรื่องการคุมกำเนิด) นั้นดีที่สุดสำหรับนักเรียนหรือไม่

ผู้เขียนนำการศึกษา Pamela Kohler ผู้จัดการโปรแกรมของ University of Washington ใน Seattle และเพื่อนร่วมงานพบว่าประมาณร้อยละ 25 ของวัยรุ่นที่ได้รับการศึกษาอย่างเดียวเท่านั้นและประมาณสองในสามได้รับการสอนเพศศึกษาอย่างครอบคลุม ประมาณร้อยละ 9 โดยเฉพาะวัยรุ่นจากครอบครัวที่ยากจนและในพื้นที่ชนบทไม่ได้รับการสอนเรื่องเพศเลย

นักวิจัยพบว่าวัยรุ่นที่ได้รับการสอนเพศศึกษาแบบครอบคลุมมีโอกาสน้อยกว่าที่จะตั้งครรภ์ 60% หรือมีคนตั้งครรภ์มากกว่าผู้ที่ไม่ได้รับการสอนเพศศึกษา

อย่างไรก็ตามผลการศึกษาอื่น ๆ – ไม่ได้มีนัยสำคัญทางสถิติ – แนะนำว่าการสอนเพศศึกษาแบบครอบคลุม แต่ไม่ได้ให้ความรู้เรื่องเพศศึกษาแบบการเลิกบุหรี่ลดโอกาสของวัยรุ่นที่มีเพศสัมพันธ์ทางช่องคลอดเล็กน้อย วิธีการทั้งสองดูเหมือนจะลดโอกาสของการรายงานกรณีของโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์

ผลการวิจัยที่ตีพิมพ์ใน วารสารสุขภาพวัยรุ่น ฉบับเดือนเมษายนสนับสนุนการสอนเพศศึกษาแบบครอบคลุมโคห์เลอร์กล่าวสรุป

“ ไม่มีหลักฐานที่ชี้ให้เห็นว่าการศึกษาที่เลิกอย่างเดียวลดโอกาสของการมีเพศสัมพันธ์หรือตั้งครรภ์” เธอกล่าวในแถลงการณ์ที่เตรียมไว้

การศึกษาครั้งนี้นำเสนอ “หลักฐานที่น่าสนใจยิ่งขึ้น” เกี่ยวกับคุณค่าของการสอนเพศศึกษาที่ครอบคลุมและ “ความไร้ประสิทธิภาพ” ของวิธีการเลิกบุหรี่อย่างเดียว Don Operario ผู้เชี่ยวชาญด้านการสอนเพศศึกษาและอาจารย์ที่ Oxford University ในอังกฤษกล่าว

การศึกษาในสหรัฐอเมริกาใหม่พบว่า

หนึ่งในทุก ๆ สี่คนเป็นโรคเบาหวานพบภาวะซึมเศร้าตามข้อมูลพื้นฐานในการศึกษา

นักวิจัยได้ศึกษาผู้ป่วยโรคเบาหวาน 152 คนอายุเฉลี่ย 53 ปีที่หายจากภาวะซึมเศร้าในระหว่างการรักษาด้วย Zoloft ผู้ป่วย 79 รายถูกสุ่มเลือกให้รับ Zoloft และ 73 คนได้รับยาหลอก ผู้ป่วยถูกติดตามเป็นเวลาหนึ่งปีหรือจนกว่าภาวะซึมเศร้าของพวกเขาจะเกิดขึ้นอีก

หลังจากผ่านไปหนึ่งปีมีผู้ป่วยที่รับ Zoloft เพียง 66% ยังคงได้รับการปลดจากภาวะซึมเศร้าเมื่อเทียบกับ 48% ของผู้ป่วยที่ได้รับยาหลอก ระยะเวลาที่ผ่านไปก่อนที่ภาวะซึมเศร้าจะเกิดซ้ำในหนึ่งในสามของผู้ป่วยเพิ่มขึ้นจาก 57 วันในกลุ่มที่ได้รับยาหลอกเป็น 226 วันในกลุ่มผู้ป่วยที่รับประทานยา

การศึกษาดังกล่าวได้รับทุนจาก บริษัท ผู้ผลิตยา Pfizer ซึ่งทำให้ Zoloft และสถาบันสุขภาพแห่งชาติสหรัฐอเมริกา

“การศึกษาของเราสร้างประโยชน์ที่ชัดเจนของ sertraline สำหรับการป้องกันการเกิดซ้ำของภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยที่เป็นโรคเบาหวาน” ผู้เขียนการศึกษาเขียน

“Sertraline ช่วยยืดระยะเวลาในการบำรุงรักษาและไม่รบกวนการพัฒนาระดับน้ำตาลในเลือดในระยะฟื้นตัวการรักษาด้วย sertraline นั้นค่อนข้างง่ายปลอดภัยและมีให้บริการอย่างกว้างขวางและถึงแม้ว่ามันจะไม่สามารถรักษาได้ วิธีการในการเยียวยาความทุกข์ความไร้ความสามารถและภาระที่เกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้าซ้ำ “ผู้เขียนสรุป

Zoloft เป็นหนึ่งในกลุ่มที่เลือก serotonin reuptake inhibitor (SSRI) ของยากล่อมประสาทซึ่งรวมถึงแบรนด์เช่น Celexa, Paxil และ Prozac

นักวิจัยของ HealthGrades ทำการวิเคราะห์ประวัติผู้ป่วย Medicare 40 ล้านคนจากปี 2550-2552 และมุ่งเน้นไปที่ตัวชี้วัดความปลอดภัยของผู้ป่วย 13 รายเช่นแผลบนเตียงการติดเชื้อในกระแสเลือดจากสายสวนวัตถุแปลกปลอมที่เหลืออยู่ในร่างกายหลังการผ่าตัด
ตัวชี้วัดความปลอดภัยของผู้ป่วยที่เผยแพร่โดยหน่วยงานวิจัยและคุณภาพด้านการดูแลสุขภาพของสหรัฐอเมริกาถูกใช้เพื่อระบุข้อผิดพลาดทางการแพทย์ที่สามารถป้องกันได้และโรงพยาบาลใดอยู่ใน 5 เปอร์เซ็นต์แรกเพื่อหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดเหล่านั้น
ทั่วประเทศโรงพยาบาลแตกต่างกันอย่างกว้างขวางในการทำงานของพวกเขาตามรายงานประจำปี HealthGrades ความปลอดภัยของผู้ป่วยในโรงพยาบาลอเมริกัน รายงาน แต่บางส่วน
โรงพยาบาลได้ทำการปรับปรุงที่สำคัญดร. Rick May ผู้ร่วมเขียนการศึกษาของ HealthGrades รองประธานฝ่ายบริการคุณภาพทางคลินิกกล่าว
10 เมืองที่มีโรงพยาบาลที่มีประสิทธิภาพดีที่สุด ได้แก่ Minneapolis-St พอล; วิชิตอกาญจน์; คลีฟแลนด์และโทเลโดโอไฮโอ; Wilkes-Barre, Pa.; บอสตัน; Greenville, S.C.; โฮโนลูลู; Charlotte, NC และโอคลาโฮมาซิตี
“ แต่ความจริงยังคงมีอยู่ว่ามีผลกระทบขนาดใหญ่, ชีวิตและความตายที่เกี่ยวข้องกับการที่ผู้ป่วยเลือกที่จะแสวงหาการดูแลรักษาที่โรงพยาบาล” อาจกล่าวในการแถลงข่าวข่าว HealthGrades “ จนกว่าเราจะลดช่องว่างดังกล่าว HealthGrades จึงเรียกร้องให้ผู้ป่วยวิจัยการจัดอันดับความปลอดภัยของผู้ป่วยของโรงพยาบาลในชุมชนของพวกเขาและรู้ว่าขั้นตอนที่พวกเขาสามารถทำได้เพื่อป้องกันตนเองจากข้อผิดพลาดก่อนเข้ารับการรักษา
ท่ามกลางการค้นพบอื่น ๆ :

• ผู้ป่วยในโรงพยาบาลที่ติดอันดับยอดนิยมมีโอกาสน้อยที่จะติดเชื้อในกระแสเลือดที่โรงพยาบาลซื้อมาและร้อยละ 39 มีโอกาสน้อยที่จะได้รับการติดเชื้อหลังการผ่าตัดมากกว่าผู้ที่อยู่ในอันดับต่ำ การติดเชื้อเหล่านั้นอาจถึงตายได้: ผู้ป่วยเกือบหนึ่งในหกที่ได้รับการติดเชื้อในกระแสเลือดขณะเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล
• ผู้ป่วยที่รับการรักษาในโรงพยาบาลชั้นนำมีโอกาสน้อยลง 52% ที่จะได้รับเชื้อ li>
• ในช่วงสามปีที่รวมอยู่ในการศึกษาตัวชี้วัดความปลอดภัยของผู้ป่วยสี่คนมีสัดส่วนมากกว่าสองในสามของเหตุการณ์ความปลอดภัยของผู้ป่วยทั้งหมด ตัวบ่งชี้เหล่านี้ ได้แก่ : เสียชีวิตในผู้ป่วยในศัลยกรรมที่มีภาวะแทรกซ้อนที่รักษาได้อย่างรุนแรงแผลกดทับระบบหายใจล้มเหลวหลังผ่าตัดและการติดเชื้อหลังผ่าตัด
• ตัวชี้วัดความปลอดภัย 13 รายที่รวมอยู่ในการศึกษา ค่าใช้จ่ายหรือ $ 181 ต่อการเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลของผู้ป่วย Medicare

การค้นพบจากสถาบันชี้วัดด้านสุขภาพและการประเมินผลที่มหาวิทยาลัยวอชิงตันอาจมีความหมายที่แท้จริงสำหรับการแพร่ระบาดของโรคอ้วนในสหรัฐฯ

“ ถ้าคนไม่ได้สัมผัสกับน้ำหนักและการเปลี่ยนแปลงของน้ำหนักเมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาอาจไม่ได้รับแรงจูงใจที่จะลดน้ำหนัก” Catherine Wetmore ผู้เขียนนำการศึกษากล่าวในการแถลงข่าวของสถาบัน การศึกษาครั้งนี้ใช้ข้อมูลการสำรวจระดับชาติที่เกี่ยวข้องกับผู้ใหญ่ชาวอเมริกัน 775,000 คนในปี 2551 และ 2552

ทีมงานของ Wetmore ทราบว่าผู้ใหญ่หลายคนคิดว่าพวกเขามีน้ำหนัก สูญเสีย เมื่อพวกเขาไม่ได้ นั่นเป็นสิ่งสำคัญที่ควรทราบ Wetmore กล่าวเนื่องจากข้อมูลที่ประเมินค่าต่ำกว่าการแพร่ระบาดของโรคอ้วนที่เพิ่มมากขึ้นอาจส่งผลต่อสุขภาพของประชาชนอย่างรุนแรง

ตัวอย่างเช่นเธอกล่าวว่า “หากเราพึ่งพาข้อมูลที่รายงานเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักระหว่างปี 2551 ถึง 2552 เราจะมีผู้ใหญ่อ้วนเกิน 4.4 ล้านคนในสหรัฐฯ”

นักโภชนาการที่คุ้นเคยกับสิ่งที่ค้นพบกล่าวว่าเธอไม่แปลกใจ

“ฉันเห็นสิ่งนี้ในคลินิกทุกวันผู้คนคิดว่าพวกเขามีน้ำหนักที่แน่นอนและพวกเขาผิดทั้งหมด

มีการเชื่อมโยงระหว่างการรับรู้และความเป็นจริงเมื่อพูดถึงเรื่องน้ำหนัก” Karen Congro นักโภชนาการและผู้อำนวยการโครงการสุขภาพเพื่อชีวิตที่ศูนย์โรงพยาบาลบรู๊คลินในนครนิวยอร์กกล่าว

“ เมื่อพูดถึงเรื่องน้ำหนักมีความคิดขลังมากมายเกิดขึ้น” เธอกล่าว

ในการสำรวจที่ใช้ในการศึกษาผู้เข้าร่วมถูกถามเกี่ยวกับน้ำหนักของพวกเขาในช่วงเวลาของการสำรวจเช่นเดียวกับที่พวกเขาชั่งน้ำหนักหนึ่งปีที่ผ่านมา

นักวิจัยรายงานว่าโดยเฉลี่ยแล้วผู้ใหญ่ชาวอเมริกันได้รับน้ำหนักในปี 2551 อย่างไรก็ตามแม้ว่าน้ำหนักเฉลี่ยที่รายงานเพิ่มขึ้นระหว่างการสำรวจสองครั้งชาวอเมริกันโพลมักจะคิดว่าพวกเขามีน้ำหนัก หาย ในปีที่ผ่านมา

เนื่องจากความชุกของโรคอ้วนเพิ่มขึ้นเล็กน้อยระหว่างปี 2008 และ 2009 (จาก 26 เป็น 26.5 เปอร์เซ็นต์) และน้ำหนักเฉลี่ยเพิ่มขึ้นประมาณ 1 ปอนด์นักวิจัยสรุปว่าผู้สำรวจมีความไม่ชัดเจนเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของน้ำหนักตลอดทั้งปี

“ เราทุกคนรู้ในระดับหนึ่งว่าผู้คนสามารถพูดจาไม่ซื่อตรงเกี่ยวกับน้ำหนักของพวกเขาได้” อาลีมอกด็อกศาสตราจารย์ IHME กล่าวในการแถลงข่าว “ แต่ตอนนี้เรารู้แล้วว่าพวกเขาสามารถรายงานการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักประจำปีของพวกเขาได้อย่างไม่ถูกต้องในระดับที่มากกว่า 2 ปอนด์ต่อปีในผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่า 50 ปีขึ้นไปหรือมากกว่า 4 ปอนด์ต่อปีในผู้ป่วยโรคเบาหวาน ผู้ใหญ่ออกประมาณหนึ่งปอนด์ซึ่งเมื่อเวลาผ่านไปสามารถเพิ่มขึ้นและมีผลกระทบต่อสุขภาพอย่างมีนัยสำคัญ “

นักวิจัยตั้งข้อสังเกตว่าผู้หญิงดูเหมือนตระหนักถึงความผันผวนของน้ำหนักมากกว่าผู้ชาย คนอายุน้อยก็ยังดีกว่าในการตัดสินความผันผวนของน้ำหนักของพวกเขาเมื่อเทียบกับชาวอเมริกันที่มีอายุมากกว่า

ผู้เขียนการศึกษาชี้ให้เห็นว่าผู้เข้าร่วมไม่ได้คิดว่าพวกเขาลดน้ำหนัก พวกเขาเสริมว่าบางกลุ่มมีแนวโน้มที่จะรายงานการเพิ่มน้ำหนักโดยไม่ตั้งใจรวมถึงผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 40 ปีผู้สูบบุหรี่ชนกลุ่มน้อยและผู้ที่มีวิถีชีวิตแบบนั่งนิ่งและ / หรืออาหารที่ไม่เหมาะ

นักโภชนาการอีกคนกล่าวว่าชาวอเมริกันประเมินปริมาณแคลอรี่ที่ได้รับต่ำเกินไป

“เราอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เป็นพิษด้วยตัวเลือกอาหารมากมายที่มีน้ำตาลและคาร์โบไฮเดรตง่าย ๆ ” ชารอนซาราบีนักโภชนาการจากโรงพยาบาลเลนนอกซ์ฮิลล์ในนิวยอร์กกล่าว “คนทั่วไปมักจะประเมินแคลอรี่ต่ำเนื่องจากความจริง ที่ขนาดซุปเปอร์ขนาดของเราเป็นที่ยอมรับ

ต้องการคว้า 32- ออนซ์

โซดาที่โรงภาพยนตร์พร้อมข้าวโพดคั่วขนาดกลาง? ที่นั่นคุณเพิ่งเพิ่มแคลอรี่เปล่า ๆ เกือบ 900 “

เธอกล่าวเสริมว่า “หลาย ๆ คนปฏิเสธเกี่ยวกับน้ำหนักของพวกเขาและเมื่ออัตราความอ้วนเพิ่มขึ้นเฟรมตัวที่ใหญ่ขึ้นก็เป็นที่ยอมรับของสังคมมากขึ้น

ประชาชนมีความรับผิดชอบส่วนบุคคลน้อยลงและใช้เวลาข้อแก้ตัวความเครียดและความพร้อมด้านอาหารเป็นอุปสรรคในการจัดการสุขภาพของพวกเขา “

Wetmore ยอมรับว่าชาวอเมริกันต้องปรับตัวให้เข้ากับสิ่งที่พวกเขาชั่งน้ำหนักจริง ๆ

“ เป็นที่นิยมมากในตอนนี้เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับสาเหตุสิ่งแวดล้อมของโรคอ้วนไม่ว่าจะเป็นอาหารจานด่วนหรือสวนสาธารณะไม่เพียงพอ” Wetmore ผู้ซึ่งเคยเป็นอดีตนักศึกษาปริญญาโทที่ IHME และปัจจุบันเป็นนักชีวเวชศาสตร์ที่ศูนย์การแพทย์แห่งชาติเด็กในวอชิงตัน ในขณะที่เรารู้ว่าสภาพแวดล้อมมีบทบาทอย่างแน่นอนผลลัพธ์เหล่านี้แสดงว่าเราต้องทำงานที่ดีขึ้นเพื่อช่วยให้ผู้คนตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับร่างกายของพวกเขาเอง “

การศึกษาถูกตีพิมพ์ใน เวชศาสตร์ป้องกัน ฉบับเดือนสิงหาคม

การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่าวัยรุ่นกำลังหันมาใช้การคุมกำเนิดมากขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงการตั้งครรภ์ก่อนแม้ในขณะที่กลุ่มอนุรักษ์นิยมชี้ว่าการเลิกบุหรี่เป็นวิธีการที่แน่นอนเพียงอย่างเดียว

“ เป็นเรื่องน่าทึ่งที่วัยรุ่นเริ่มคุมกำเนิดได้ดีขึ้นแม้ว่าจะมีความพยายามในการลดข้อมูลและสร้างทักษะที่พวกเขาได้รับเกี่ยวกับการคุมกำเนิด” Freya L. Sonenstein ศาสตราจารย์และผู้อำนวยการศูนย์สุขภาพวัยรุ่นของ Johns Hopkins กล่าว โรงเรียนสาธารณสุขบลูมเบิร์ก

เธอไม่ได้มีส่วนร่วมในการศึกษาซึ่งดำเนินการโดยนักวิจัยที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียและสถาบันอลันกัทท์มาเชอร์ทั้งในนิวยอร์กซิตี้

รายงานของพวกเขาได้รับการตีพิมพ์ใน ฉบับวันที่ 30 พ.ย. ของวารสารสาธารณสุขของอเมริกา

สถิติของรัฐบาลกลางแสดงให้เห็นว่าอัตราการตั้งครรภ์ในกลุ่มเด็กผู้หญิงอายุ 15 ถึง 19 ปีลดลง 27% ระหว่างปี 1991 ถึงปี 2000 และอัตราการเกิดของกลุ่มนี้ลดลง 33% ระหว่างปี 1991 ถึงปี 2003

อย่างไรก็ตามเหตุผลที่แน่นอนสำหรับแนวโน้มนี้ยังไม่ชัดเจน ในการศึกษาของพวกเขานักวิจัยนำโดยดร. จอห์นเอส. ซานเทลลี่จากโคลัมเบียทำการตรวจสอบข้อมูลสำหรับปี 2538-2544 จากการสำรวจระดับชาติด้านการเติบโตของครอบครัว

พวกเขาพิจารณาถึงแนวโน้มในพฤติกรรมทางเพศและการใช้ยาคุมกำเนิดสำหรับเด็กผู้หญิงเกือบ 2,600 คนในสหรัฐอเมริกาซึ่งมีอายุระหว่าง 15 ถึง 19 ปีซึ่งถูกสัมภาษณ์เป็นส่วนหนึ่งของการสำรวจ นักวิจัยหวังที่จะกำหนดบทบาทของการเลิกบุหรี่และการคุมกำเนิดในการลดลงอย่างต่อเนื่องในการตั้งครรภ์ของวัยรุ่น

ทีมของ Santelli พบว่า 86 เปอร์เซ็นต์ของการตั้งครรภ์ที่ลดลงนั้นสัมพันธ์กับการใช้ยาคุมกำเนิดที่เพิ่มขึ้น มีการใช้ยาคุมกำเนิดและถุงยางอนามัยเพิ่มมากขึ้นหรือการใช้วิธีการสองอย่างเช่นเม็ดยาและถุงยางอนามัยรวมกัน

นักวิจัยตั้งข้อสังเกตว่าการตั้งครรภ์ที่ลดลงเพียงร้อยละ 14 นั้นมาจากการลดกิจกรรมทางเพศของวัยรุ่น

นอกจากนี้กลุ่มของ Santelli ยังได้พัฒนา “ดัชนีความเสี่ยงในการคุมกำเนิด” เพื่ออธิบายประสิทธิผลของการใช้ยาคุมกำเนิด พวกเขายังพัฒนา “ดัชนีความเสี่ยงการตั้งครรภ์” โดยรวมซึ่งคำนวณโดยคะแนนความเสี่ยงจากการคุมกำเนิดและร้อยละของวัยรุ่นที่รายงานกิจกรรมทางเพศ

ข้อมูลเหล่านี้เปิดเผยว่าในหมู่วัยรุ่นอายุ 15 ถึง 17 ปีลดลง 77% ของการตั้งครรภ์เนื่องจากมีการใช้ยาคุมกำเนิดมากขึ้นและ 23% เป็นกิจกรรมทางเพศที่ลดลง

จากการค้นพบของพวกเขานักวิจัยเชื่อว่าการคุมกำเนิดอาจเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการลดจำนวนวัยรุ่นที่กำลังตั้งครรภ์

“ การส่งเสริมการเลิกบุหรี่เป็นเป้าหมายที่คุ้มค่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่วัยรุ่นที่อายุน้อยกว่าอย่างไรก็ตามหลักฐานทางวิทยาศาสตร์แสดงให้เห็นว่าในตัวมันเองนั้นไม่เพียงพอที่จะช่วยให้วัยรุ่นป้องกันการตั้งครรภ์โดยไม่ตั้งใจ” นักวิจัยกล่าว “ความสำคัญในปัจจุบันของนโยบายในประเทศและทั่วโลกของสหรัฐอเมริกาซึ่งเน้นที่การให้ความรู้เรื่องการงดเว้นการมีเพศสัมพันธ์อย่างเดียวเพื่อการยกเว้นข้อมูลที่ถูกต้องเกี่ยวกับการคุมกำเนิด

เด็กชายและเด็กหญิงชาวอเมริกัน กำลัง ชะลอกิจกรรมทางเพศ Sonenstein กล่าว “ แน่นอนหนึ่งในแนวโน้มที่ไม่คาดคิดคือการลดลงของกิจกรรมทางเพศในหมู่วัยรุ่นชายที่ไม่แสดงอัตราประสบการณ์ทางเพศที่สูงขึ้นเมื่อเทียบกับวัยรุ่นหญิง” เธอกล่าว

 

Sonenstein เชื่อว่าการใช้การคุมกำเนิดและการทำกิจกรรมทางเพศล่าช้านั้นเป็นการร่วมมือกันเพื่อป้องกันการตั้งครรภ์ที่ไม่พึงประสงค์ในวัยรุ่น

“ ในขณะที่มันอาจจะมีประโยชน์ในการคิดเกี่ยวกับความล่าช้าของกิจกรรมทางเพศและการใช้คุมกำเนิดที่เพิ่มขึ้นเป็นพฤติกรรมที่ไม่เกี่ยวข้องการวิจัยบอกเราว่าวัยรุ่นที่มีอายุมากกว่าเริ่มมีเพศสัมพันธ์ แต่มีแนวโน้มว่าพวกเขาจะใช้การคุมกำเนิด “ดังนั้น,

ความพยายามในการป้องกันควรเน้นทั้งความจำเป็นในการลดกิจกรรมทางเพศและใช้การคุมกำเนิดเมื่อมีกิจกรรมเกิดขึ้น “

การวิจัยก่อนหน้านี้เกี่ยวข้องกับโรคเกาต์กับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการเสียชีวิตในช่วงต้น การศึกษาครั้งนี้ตรวจสอบว่า allopurinol – ยาที่ใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับโรคเกาต์ – อาจมีผลต่อความเสี่ยงที่

Allopurinol ก่อให้เกิดปฏิกิริยาที่อาจถึงตายได้ในผู้ป่วยประมาณหนึ่งใน 260 คนที่ใช้ยาซึ่งทำให้แพทย์บางคนลังเลที่จะสั่งจ่ายยาตามข้อมูลพื้นฐานในการศึกษา

นักวิจัยดูข้อมูลจากผู้ป่วยโรคเกาต์ 5,900 รายในสหราชอาณาจักรที่ได้รับยา allopurinol และเปรียบเทียบกับกลุ่มผู้ป่วยโรคเกาต์ที่ไม่ได้ใช้ยา

ผู้ป่วยที่รับ allopurinol

มีโอกาสน้อยที่จะเสียชีวิตจากสาเหตุทั้งหมด 11% ในช่วงระยะเวลาการศึกษากว่าผู้ที่ไม่ได้ใช้ยา โดยรวมแล้วการใช้ allopurinol ช่วยลดความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตของผู้ป่วยโรคเกาต์ได้ 19% จากการศึกษาที่ตีพิมพ์ออนไลน์ในวันที่ 25 มีนาคมในวารสาร พงศาวดารของโรคไขข้อ

“ การลดความเสี่ยงเหล่านี้ชัดเจนตั้งแต่ปีแรกและตลอดปีต่อ ๆ มาของการติดตาม” ดร. Maureen Dubreuil หัวหน้าคณะแพทยศาสตร์ของคณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยบอสตันกล่าวในการแถลงข่าวของมหาวิทยาลัย

ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าการรับประทาน allopurinol อาจไม่เพียงรักษาโรคเกาต์ แต่อาจป้องกันผู้ป่วยโรคเกาต์จากการเสียชีวิตก่อนวัยอันควร ผลการศึกษายังชี้ให้เห็นว่าประโยชน์การเอาชีวิตรอดนี้อาจมีค่ามากกว่าความเสี่ยงของผลข้างเคียงที่ร้ายแรงที่หาได้ยากตามข่าวประชาสัมพันธ์

การศึกษาพบความสัมพันธ์ระหว่างการใช้ allopurinol และลดความเสี่ยงของการเสียชีวิตก่อนกำหนดในผู้ป่วยโรคเกาต์ มันไม่ได้พิสูจน์ความสัมพันธ์ที่เป็นเหตุและผล

การศึกษาได้รับทุนจากสถาบันโรคข้ออักเสบและกระดูกและกล้ามเนื้อและผิวหนังแห่งชาติสหรัฐอเมริกามูลนิธิโรคข้ออักเสบและระบบการดูแลสุขภาพ VA Boston

การศึกษาประกอบด้วยผู้เข้าร่วม 34 คนอายุระหว่าง 6 ถึง 15 ปีที่มีอาการปวดท้องจากการทำงานซึ่งเป็นอาการปวดเรื้อรังที่ไม่มีโรคประจำตัว เด็กทุกคนได้รับการรักษาทางการแพทย์ที่ได้มาตรฐาน แต่ 19 คนก็ได้รับการบำบัดด้วยจินตภาพทางสายตา 8 สัปดาห์ซึ่งคล้ายกับการสะกดจิตตัวเอง

การบันทึกเสียงสำหรับการบำบัดด้วยภาพที่มีไกด์ประกอบด้วยสี่สองสัปดาห์, 20 นาทีและ 10 นาทีทุกวัน การบำบัดให้คำแนะนำและภาพเด็กเพื่อลดความรู้สึกไม่สบายท้อง ตัวอย่างเช่นในเซสชันเดียวพวกเขาถูกบอกให้นึกภาพวัตถุเงางามเป็นพิเศษที่หลอมละลายในมือ จากนั้นพวกเขาวางมือบนหน้าท้องกระจายความอบอุ่นและแสงจากมือไปสู่ท้องเพื่อสร้างเกราะป้องกันที่ป้องกันสิ่งใด ๆ ที่จะทำให้หน้าท้องเกิดการระคายเคือง

เด็ก ๆ ในกลุ่มจินตภาพที่มีไกด์มีแนวโน้มที่จะมีอาการปวดท้องได้ดีกว่าผู้ที่ได้รับการรักษาตามมาตรฐานเพียงสามเท่า ประโยชน์ของภาพถ่ายที่มีผู้นำทางนั้นดำเนินไปเป็นเวลาหกเดือนหลังจากสิ้นสุดการประชุม

“ สิ่งที่น่าตื่นเต้นเป็นพิเศษเกี่ยวกับการศึกษาของเราคือเด็ก ๆ สามารถลดอาการปวดท้องได้อย่างชัดเจนด้วยตัวเองพร้อมคำแนะนำจากการบันทึกเสียงและพวกเขาได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าการดูแลทางการแพทย์” Miranda van Tilburg นักเขียนนำการศึกษา ผู้ช่วยศาสตราจารย์ในแผนกระบบทางเดินอาหารและตับของคณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยนอร์ ธ แคโรไลน่าและเป็นสมาชิกของศูนย์ UNC สำหรับการทำงานของ GI และการเคลื่อนไหวผิดปกติของการเคลื่อนไหวกล่าวในการแถลงข่าวของมหาวิทยาลัย

แน่นอนว่าการรักษาด้วยตนเองนั้นมีราคาไม่แพงมากและสามารถนำไปใช้นอกเหนือจากการรักษาอื่น ๆ ซึ่งอาจเปิดประตูเพื่อเพิ่มผลการรักษาให้กับเด็กจำนวนมากที่ทุกข์ทรมานจากอาการปวดท้องบ่อยๆ

การศึกษาปรากฏในวารสารฉบับเดือนพฤศจิกายนของ กุมารเวชศาสตร์