สำหรับการศึกษานักวิจัยดูนักกีฬามากกว่า 850 คนที่เข้าแข่งขันที่มหาวิทยาลัยแห่งรัฐโอไฮโอ
ในระยะเวลาห้าปี มีผู้ป่วยโรคสมาธิสั้นมากกว่าร้อยละ 5.5 ที่ได้รับการวินิจฉัยว่ามีเปอร์เซ็นต์ใกล้เคียงกับจำนวนประชากรนักเรียนโดยรวม
ผู้เขียนกล่าวว่าพวกเขาคาดหวังว่านักกีฬาที่มีภาวะซนสมาธิสั้นจะมีความสนใจต่อกีฬาแต่ละประเภทเช่นกอล์ฟหรือเทนนิสซึ่งพวกเขาสามารถควบคุมได้มากขึ้นมีการทำซ้ำมากขึ้นและพวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับความรับผิดชอบหรือบทบาทของเพื่อนร่วมทีม
“ แต่สิ่งที่เราพบคือนักกีฬาที่มีภาวะซนสมาธิสั้นเป็นสองเท่าของแนวโน้มที่จะแข่งขันในกีฬาประเภททีมและอัตราการเข้าร่วมในกีฬาติดต่อเช่นฟุตบอลฮ็อกกี้และลาครอสสูงกว่า 142 เปอร์เซ็นต์” ดร. ผู้ร่วมวิจัยกล่าว . James Borchers เขากำกับดูแลแผนกเวชศาสตร์การกีฬาที่ศูนย์การแพทย์ Wexner ของรัฐโอไฮโอ
การมีส่วนร่วมในกีฬาของทีมอาจเพิ่มความเสี่ยงของการบาดเจ็บในหมู่นักกีฬาด้วย ADHD นักวิจัยตั้งข้อสังเกตในข่าวศูนย์การแพทย์
Dr. Trevor Kitchin เป็นแพทย์เวชศาสตร์การกีฬาขั้นต้นของ Wexner “ เรารู้ในคนหนุ่มสาวที่มีภาวะซนสมาธิสั้นว่าพวกเขามีแรงกระตุ้นเพิ่มขึ้นและพฤติกรรมที่ประมาทมากขึ้นอีกเล็กน้อย” เขากล่าว
“ เราไม่ได้บอกว่าโรคสมาธิสั้นนั้นนำไปสู่การบาดเจ็บ แต่ด้วยคุณสมบัติที่เป็นที่รู้จักมันอาจทำให้นักกีฬาเหล่านี้มีความเสี่ยงสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกีฬาติดต่อ” Kitchin กล่าวเสริม
การศึกษาถูกนำเสนอ 11 พฤษภาคมที่ประชุมประจำปีของสมาคมการแพทย์อเมริกันสำหรับเวชศาสตร์การกีฬาในซานดิเอโก
การวิจัยก่อนหน้านี้ชี้ให้เห็นว่าการเล่นกีฬาสามารถบรรเทาอาการสมาธิสั้นในเด็กได้
“ หนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการพูดคุยอย่างเปิดกว้างระหว่างนักกีฬาผู้ปกครองโค้ชและผู้ฝึกสอนกีฬาเพื่อให้พวกเขาสามารถทำงานร่วมกันเพื่อมอบทรัพยากรที่จำเป็นต่อการประสบความสำเร็จในการเล่นกีฬาให้กับนักกีฬา” Kitchin กล่าว
เด็กกว่า 6 ล้านคนในสหรัฐอเมริกามีอาการสมาธิสั้น
โดยทั่วไปแล้วงานวิจัยที่นำเสนอในที่ประชุมจะได้รับการพิจารณาเบื้องต้นก่อนเผยแพร่ในวารสารที่ผ่านการตรวจสอบโดยผู้เชี่ยวชาญ