“ แม้ว่ายา [ยาเสพติด] สามารถเป็นนักฆ่าความเจ็บปวดที่ทรงพลังได้ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าหน้าที่ที่ได้รับการปรับปรุงจะดีขึ้น แต่ความเจ็บปวดไม่ได้เป็นเพียงปัจจัยเดียวในการพิจารณาการทำงาน” ผู้เขียนนำการศึกษาและผู้เชี่ยวชาญด้านความเจ็บปวด ที่มหาวิทยาลัยอัลเบอร์ตาในแคนาดากล่าวในการแถลงข่าวของมหาวิทยาลัย
การวิจัยรวมผู้ป่วยเกือบ 800 รายที่มีอาการปวดเนื่องจากความเสียหายของเส้นประสาทจากสาเหตุต่างๆเช่นโรคเบาหวานและเส้นประสาทที่ถูกหนีบ บางคนถูกสั่งยาแก้ปวดยาเสพติดเช่นมอร์ฟีนโคเดอีนและไทลีนอล 3 ในขณะที่คนอื่นไม่ได้รับยา
ในการติดตามผล 6 เดือนและ 12 เดือนนั้นผู้ที่ใช้ยาแก้ปวดไม่ได้แสดงการเคลื่อนไหวและความพิการที่ดีขึ้นกว่าผู้ที่ไม่ได้ใช้ยา
“ อาจเป็นเรื่องยากที่จะช่วยให้ผู้คนเคลื่อนไหวเมื่อพวกเขาเจ็บปวด แต่ในฐานะนักกายภาพบำบัดฉันรู้ถึงความสำคัญของการทำงานทางกายภาพและเราต้องช่วยหาวิธีในการส่งเสริมการเคลื่อนไหวแม้ว่ามันจะเจ็บปวดก็ตาม” Bostick กล่าว
“ ความเจ็บปวดนั้นซับซ้อนมากและผู้คนก็รู้สึกเจ็บปวดในระดับที่แตกต่างกันมาก” เขากล่าวเสริม ยาแก้ปวดยาเสพติด “สามารถช่วยให้ผู้ที่มีอาการปวดอย่างรุนแรงมีความสะดวกสบายมากขึ้น แต่ถ้าพวกเขายังไม่อำนวยความสะดวกในการปรับปรุงการทำงานผลกระทบของยาเหล่านี้ต่อคุณภาพชีวิตควรถูกสอบสวน”
หากผู้ป่วยปวดเรื้อรังได้รับการตกลงสำหรับการออกกำลังกายจากแพทย์ของพวกเขา Bostick แนะนำให้ใช้วิธีการทยอย
“ ถ้าคุณต้องการที่จะเคลื่อนไหวได้ดีขึ้นมันต้องมีการวัดความอดทนต่อกิจกรรมของคุณอย่างระมัดระวัง” เขากล่าว แทนที่จะบอกว่าให้เดินจนกว่าคุณจะถึงขีด จำกัด ความเจ็บปวดฉันบอกผู้ป่วยให้เดินจนกว่าพวกเขาจะอยู่ในระดับ 50% ของความอดทนของพวกเขา – เดินและหยุดก่อนที่ความเจ็บปวดจะแย่เกินไปในแต่ละสัปดาห์เวลาเดินจะค่อยๆเพิ่มขึ้น ความอดทนนี้จะเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ
การศึกษาได้รับการเผยแพร่เมื่อเร็ว ๆ นี้ในวารสาร ยาแก้ปวด